Prawo gospodarcze
Przedsiębiorca nie zawsze zaliczy wydatki poniesione na rehabilitację do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej (2)
W poprzednim artykule pt. Przedsiębiorca nie zawsze zaliczy wydatki poniesione na rehabilitację do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej (1) przedstawiłyśmy linię interpretacyjną organu skarbowego oraz orzecznictwo sądów administracyjnych dotyczące niezaliczenia wydatków poniesionych przez przedsiębiorcę na swoją rehabilitację do kosztów podatkowych. Dzisiaj napiszemy o tym, kiedy wydatki poniesione na rehabilitację przedsiębiorca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Wykorzystane zostały ostatnio wydane interpretacje podatkowe Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (KIS).

Obraz autorstwa freepik
Przypomnijmy…
W świetle art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (ustawa o PIT) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Pisałyśmy o tym w artykule: Przedsiębiorca nie zawsze zaliczy wydatki poniesione na rehabilitację do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej (1)
Kiedy poniesiony wydatek będzie stanowił koszt podatkowy z prowadzonej działalności gospodarczej?
W uzasadnieniu wyroku z dnia 16 października 2012 r. (sygn. akt II FSK 430/11, Legalis nr 551996) NSA wyjaśnił, że:
„(…) nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo – skutkowym. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. (…) Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku”.
Tożsamy pogląd zawiera uzasadnienie wyroku NSA z dnia 17 stycznia 2017 r. (sygn. akt II FSK 3813/14, Legalis nr 15782620).
Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 26 lutego 2024 r. (sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.945.2023.2.AP) organ skarbowy uznał, że wydatki na usługi rehabilitacyjne poniesione przez lekarza dentystę „(…) należą do wydatków o charakterze osobistym” i „(…) nie mają bezpośredniego związku z prowadzoną przez Panią pozarolniczą działalnością gospodarczą, gdyż celem ww. wydatków była poprawa komfortu Pani życia, umożliwienie prowadzenia normalnego życia i zapewnienie prawidłowego funkcjonowania Pani organizmu”.
Zmiana interpretacji indywidualnej – czy jest możliwa
Szef Krajowej Administracji Skarbowej (KAS) może z urzędu zmienić wydaną wcześniej interpretację indywidualną. Tak było w przypadku podatniczki, która prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie zajęć ruchowych/tanecznych. Wnioskodawczyni zapytała organ skarbowy o możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu nakładów finansowych poniesionych przez nią w związku koniecznością rehabilitacji, konsultacji ortopedycznych oraz zakupem odpowiedniego sprzętu rehabilitacyjnego. Podatniczka uważa, że:
„(…) koszty poniesione na rehabilitacje, konsultacje ortopedyczne i sprzęt potrzebny do rehabilitacji są, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodu w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej związanej z organizacją oraz prowadzeniem zajęć tanecznych/ruchowych dla dzieci i młodzieży”.
W interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 14 września 2020 r. (sygn. 0112-KDIL2-2.4011.531.2020.1.IM) Dyrektor KIS nie zgodził się ze stanowiskiem podatniczki. Stwierdził, że:
„(…) wydatki na rehabilitacje i konsultacje ortopedyczne oraz sprzęt potrzebny do rehabilitacji mają na celu dbałość o zdrowie Wnioskodawczyni. Wydatki uwarunkowane stanem zdrowia osoby prowadzącej działalność gospodarczą należą do wydatków o charakterze osobistym”.
Szef KAS miał w tej sprawie inny pogląd. Jego zdaniem niniejsze wydatki:
„(…) pozostają w związku przyczynowym z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wnioskodawczyni prowadząc działalność gospodarczą musi być w pełni sprawna fizycznie, od tego uzależniona jest możliwość uzyskania przez nią przychodu. Wydatki poniesione na rehabilitację, (…) umożliwiają odzyskanie/utrzymanie sprawności fizycznej, a więc także prowadzenie tego rodzaju działalności”.
Stąd też:
(…) stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe. W konsekwencji należało z urzędu dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, który nieprawidłowo stwierdził, m.in. że «(…) Wnioskodawczyni nie może zaliczyć w prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej do kosztów uzyskania przychodu nakładów finansowych poniesionych przez nią w związku koniecznością rehabilitacji, konsultacji ortopedycznych oraz zakupem odpowiedniego sprzętu rehabilitacyjnego»”.
Tak zmieniona interpretacja indywidualna przez interpretację wydaną przez Szefa KAS w dniu 22 czerwca 2022 r. (sygn. DOP3.8220.16.2021.ELIK).
Czy zmienił się kierunek interpretacyjny w kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z rehabilitacją?
W ostatnio wydawanych interpretacjach indywidualnych Dyrektor KIS zgadza się z podatnikami w sprawach dotyczących ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na rehabilitację.
We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej podatnik zapytał: Czy koszty za rehabilitację, w tym zabiegi rehabilitacyjne, mogą być potraktowane jako koszty uzyskania przychodu dla osoby prowadzącej jednoosobową działalność gospodarczą, świadczącą usługi jako trener personalny?
W interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 14 marca 2024 r. (sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.29.2024.2.MZ) Dyrektor KIS wyjaśnił, że poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na rehabilitację:
„(…) mogą być potraktowane jako koszty uzyskania przychodu prowadzonej (…) działalności gospodarczej, w zakresie prowadzenia treningów personalnych. Wydatki te pozostają w związku przyczynowym z prowadzoną działalnością gospodarczą. Prowadząc działalność gospodarczą musi być Pan bowiem w pełni sprawny fizycznie, od tego uzależniona jest możliwość uzyskania przez Pana przychodu. Bez poniesienia tych wydatków nie jest Pan w stanie świadczyć usług na odpowiednim i zadowalającym poziomie dla Pana klientów”.
Z kolei w interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z dnia 16 maja 2024 r. (sygn. 0113-KDWPT.4011.15.2024.1.MG) czytamy:
„(…) wydatki poniesione na rehabilitację, konsultacje ortopedyczne i sprzęt potrzebny do rehabilitacji stanowią koszty uzyskania przychodów w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej w zakresie zajęć ruchowych i tanecznych. Wydatki te pozostają w związku przyczynowym z prowadzoną działalnością gospodarczą. Prowadząc działalność gospodarczą musi Pani być w pełni sprawna fizycznie, od tego uzależniona jest możliwość uzyskania przez Panią przychodu. Wydatki poniesione na rehabilitację, konsultacje ortopedyczne i sprzęt potrzebny do rehabilitacji umożliwiają odzyskanie/utrzymanie sprawności fizycznej, a więc także prowadzenie tego rodzaju działalności”.
Podsumujmy
Na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych „(…) kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą,(…)”, które mają wpływ na uzyskanie z niej przychodów. – tak przykładowo Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 13 listopada 2024 r. (sygn. 0114-KDIP3-1.4011.689.2024.2.AC).
Podstawa prawna:
Art. 22 ust. 1, art. 23 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j Dz.U. z 2025 r. poz.163).
Stan prawny na dzień 6 maja 2025 roku
Małgorzata Gach, Wanda Książek