Składki ZUS od menedżerów takie jak od zleceniobiorców – zasada prawna Sądu Najwyższego

Co w uchwale SN?

W dniu 17 czerwca 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie 7 sędziów (sygn. III UZP 2/15), wydał uchwałę stanowiącą zasadę prawną, w której stwierdził, że:

Tytułem do podlegania ubezpieczeniom społecznym przez członka zarządu spółki akcyjnej, który zawarł z tą spółką umowę o świadczenie usług w zakresie zarządzania w ramach prowadzonej przez siebie pozarolniczej działalności gospodarczej, jest umowa o świadczenie usług (art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych).

SN uznał zatem, że w analizowanych przypadkach, fakt zawarcia przedmiotowej umowy z członkiem zarządu jako przedsiębiorcą będzie pozbawione znaczenia prawnego.

Oznacza to więc, że w przypadku takiego członka zarządu podstawą obliczenia składek emerytalnych i rentowych nie będzie już co do zasady 60 % prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia podawanego przez Główny Urząd Statystyczny, lecz wartość uzyskiwanych przychodów z tytułu zawartego przez strony kontraktu menedżerskiego. Wyliczone w ten sposób składki będą miały zdecydowanie wyższy poziom niż składki przypadające do zapłaty z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej. Zmieni się nadto podmiot, który będzie owe składki opłacał. Obecnie będą to przedsiębiorstwa wypłacające tak ukształtowane wynagrodzenie.

Uchwała ta uzyskała moc zasady prawnej a przedstawiona w niej wykładnia wiąże od dnia podjęcia uchwały – czyli od 17 czerwca 2015 r.). Jako, że jest to zasada prawna wiąże ona Sąd Najwyższy nie tylko w tej sprawie, w której została podjęta, ale także w innych rodzajowo jednorodnych sprawach.

Konsekwencje

W konsekwencji księgowi rozliczający menedżerów, wobec pojawienia się ww. uchwały SN powinni baczniej przyjrzeć się umowom zawieranym przez spółki z menadżerami i stosownie do tego zmienić tryb rozliczania składek ZUS przypadających od tych wypłat.